توضیحات
زئوتروپهای جدید
حتما در مورد سیستمهای متحرک سازی قدیمی شنیده اید . این دستگاهها بر این پایه استوار بودند که تعدادی تصویر متوالی از یک حرکت ، پشت سر هم قرار می گرفتند و بیننده با آنها را مشاهده می کرد . به علت ماندگاری تصویر در ذهن ، این حرکت به صورت متصل دیده می شد و عملا شما تصاویر را به صورت متحرک می دیدید . این قانون در سیستمهای جدید امروزی هم با یک سرذی تغییرات جزئی ، همچنان برقرار است . یکی از سیستمهایی که می توانست تصاویر را به صورت متوالی نمایش دهد ، استفاده از دفاتری بود که روی هر برگ آن یک جزء متوالی از تصاویر را در برداشت و شما با برگ زدن سریع آن می توانستید یک حرکت واقعی مثل دویدن را مشاهده نمایید . پس از آن دستگاههایی با نام زوئتروپ ساخته شد که که این تصاویر متوالی در قسمت داخلی یک استوانه نصب می شد و فرد می توانست از شکافهای تعبیه شده در دیواره به درون استوانه نگاه کند و حرکتهای متوالی را با چرخش استوانه مشاهده نماید .
هم اکنون این وسیله قدیمی همچنان زینت بخش بسیاری از نمایشگاههای دنیاست و این در حالیست که نه تنها خود دستگاه جذاب است بلکه در سیستمهای جدید و با درآمیختن تکنیکهای نوین ، این دستگاه رنگ و بوی تازه ای در آموزش پیدا کرده است . برای ساخت زئوتروپ کافیست که یک استوانه پلاستیکی ( مثل سطلهای زباله ) را با برشهای ظریف طوری تقسیم بندی کرد که عکسهای مورد نظر از یک حرکت ویژه را بتوان در فاصله هر شکاف چسبانید . سپس استوانه رابوسیله بلبرینگ و محور ، بر پایه ای متصل کرد ، بطوری که بتوان به راحتی آنرا در حول محور ، مثل تصاویر بالا چرخاند . حالا دیگر همه چیز آماده است . کافیست به درون استوانه نگاه کرد و آنرا چرخاند .
در سیستمهای نوین امروزی برای ایجاد هیجان و جذابیت بیشتر با همان اساس علمی قبلی و به شیوه زیر عمل می کنند .
اساس کار بدین صورت است که بجای استفاده ازعکسهای متوالی ، از سوژه سه بعدی استفاده می شود . مثلا در نمونه بالا از فرد مورد نظر در حالتهای مختلف چهره و در حال سخن گفتن به وسیله لاتکس مدل سازی می شود . این کار توسط گچ و یا چوب و به وسیله هنرمندان پیکر تراش نیز قابل اجراست . در نهایت شما تعدادی چهره های متفاوت که هر کدام می تواند یک فریم از حرکت واقعی یک فیلم کوتاه باشد را در دست دارید . با نصب این چهره ها بر روی یک صفحه مدور و چرخش آنها ، دستگاه آماده بهره برداری است . دستگاه را در یک اتاق تاریک نصب کرده و بر روی یکی از مدلها بوسیله دستگاه استریوبوسکوپ یا فلشر نور بتابانید . فرکانس تابش نور را بایستی طوری تنظیم نمایید که با چرخش دستگاه و عبور چهره ها از جلو استریوبوسکپ ، در هر ثانیه متناسب با سرعت عبور چهره ها ، نور تابانده شود . در واقع در هر مقطع زمانی که کسری از ثانیه است فقط روی یکی از چهره ها نور تابیده شود . مثلا اگر 24 چهره بر روی صفحه ی دوار نصب شده است و این صفحه یک دور در ثانیه می زند ، بنابر این دستگاه فلشر بایستی 24 فلش در ثانیه بر روی چهره ها بزند . معمولا دستگاه را طوری می سازند که بیننده روبروی یکی از چهره ها می ایستد و بقیه چهره ها غیر قابل دیدن است . آنچه که مراجعین با ایستادن جلو دستگاه با آن مواجه هستند ، چهره برجسته ای است که لبخند زده و با بیننده حرف می زند . برای زیبا تر شدن کار می توان بر روی حرکات صدا نیز گذاشت .
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.